ترامپ، اپستین و دولت پنهان | کریس هجز

جفری اپستین (Jeffrey Epstein) یک میلیونر آمریکایی بود که در دهه‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۰ هم‌زمان چند چهره داشت: سرمایه‌گذار مالی (ادعا می‌کرد در حوزه مدیریت ثروت افراد فوق‌ثروتمند کار می‌کند)، دلال ارتباطات سیاسی و اجتماعی با چهره‌های بزرگ (سیاستمداران، خاندان سلطنتی بریتانیا، دانشمندان، هنرمندان) و صاحب شبکه‌ای مخفی برای سوءاستفاده جنسی سازمان‌یافته از دختران نوجوان. او دارای روابط بسیار نزدیک با شخصیت‌هایی مثل بیل کلینتون، دونالد ترامپ، پرنس اندرو، لری سَمرز (رئیس پیشین هاروارد)، و بسیاری دیگر از چهره‌های سیاسی، اقتصادی و هنری بود.

از دهه ۹۰ تا دهه ۲۰۱۰، او و همکارش گیلین ماکسول شبکه‌ای راه انداخته بودند که دختران نوجوان را با وعده پول یا فرصت شغلی جذب و استثمار می‌کردند.

قربانیان مجبور بودند برای او و برخی مهمانانش «ماساژ» یا خدمات جنسی انجام دهند. او از همین شبکه، برای اخاذی از چهره‌های مشهور استفاده می‌کرد.

او در اوت ۲۰۱۹ در سلولش در نیویورک به دار آویخته شد گرچه علت رسمی مرگ او خودکشی اعلام شد اما نقص عجیب در دوربین‌ها و کمبود نظارت باعث شد ظنِ قتل او بابت ترس از افشا شدن هویت چهره‌های مشهور، تقویت شود.

متن زیر ترجمه‌ی خلاصه‌شده از ‌گزارش کریس هجز درباره‌ی همین پرونده است:

 

امتناع دولتِ ترامپ از انتشار پرونده‌ها و ویدیوهای جمع‌آوری‌شده در طول تحقیقات درباره‌ی فعالیت‌های جفری اپستین، (متهم به سوءاستفاده جنسی از کودکان) این ایده‌ی مضحک را—که توسط هواداران ترامپ و لیبرال‌های ساده‌لوح پذیرفته شده—ترامپ قصد دارد “دولت پنهان” (Deep State) را از بین ببرد، به خاک می‌سپارد. چراکه ترامپ خود بخشی از این شبکه‌ی نفرت‌انگیز است و سال‌هاست در میانِ حلقه‌ای فاسد از سیاست‌مداران _چه دموکرات و چه جمهوری‌خواه_ میلیاردرها و سلبریتی‌هایی قرار دارد که به مردم، و عمدتا به دختران و پسران زیرِ سن قانونی، به عنوان کالاهایی برای بهره‌کشی مالی یا جنسی نگاه می‌کنند.

سیاهه‌ای از ثروتمندان و افراد مشهور در حلقه‌ی اپستین حضور داشتند.

این سیاهه نه‌تنها شامل ترامپ، بل‌که بیل کلینتون (که گفته می‌شود با اپستین به تایلند سفر کرده)، پرنس اندرو، بیل گیتس، فرماندار سابق نیومکزیکو، وزیر خزانه‌داری سابق و رئیس سابق دانشگاه هاروارد، الن درشویتز، میلیاردر و مدیرعامل سابق ویکتوریا سیکرت لزلی وکسنر، جس استالی بانکدار سابق بارکلیز ،

اهود باراک نخست‌وزیر سابق اسرائیل، دیوید کاپرفیلد، کوین اسپیسی، بیل برنز مدیر سابق سیا، مورت زاکرمن، تاجر املاک، مین جورج میچل سناتور سابق و هاروی واینستین تهیه‌کننده سابق هالیوود _ که پای ثابتِ مهمانی‌های دائمی اپستین بود_نیز می‌شود. [نام برخی از سیاست‌مداران مشهور در کشورهای عربی خلیج فارس نیز در این سیاهه به چشم می‌خورد.]

این شبکه فاسد، دفاتر حقوقی و وکلای گران‌قیمت، دادستان‌های فدرال و ایالتی، کارآگاهان خصوصی، دستیاران شخصی، متخصصین روابط عمومی، خدمتکاران و راننده‌ها و نیز دلالان جنسی متعدد از جمله گیلین مکسول دوست‌دختر اپستین و دختر رابرت مکسول را شامل می‌شود. این شبکه، رسانه‌ها و سیاست‌مدارانی را نیز در بر می‌گیرد که بی‌رحمانه قربانیان را تخریب و منکوب کردند و معدود روزنامه‌نگاران شجاعی را که سعی در افشای جنایات اپستین و حلقه هم‌دستان‌اش داشتند را تحت فشار قرار دادند. چیزهای زیادی هنوز پنهان است اما برخی حقایق آشکار شده‌اند. اپستین در اقامتگاه‌های مجلل خود و جزیره خصوصی‌اش در کارائیب به نام لیتل سنت جیمز دوربین‌های مخفی نصب کرده بود تا از دوستان پرنفوذش در حال سوءاستفاده جنسی از نوجوانان و کودکان فیلم‌برداری کند. این فیلم‌ها به‌عنوان ابزاری برای باج‌گیری مورد استفاده قرار می‌گرفتند. آیا این عملیات بخشی از یک مأموریت اطلاعاتی برای موساد اسرائیل بود؟ یا صرفاً برای این بود که اپستین بتواند سرمایه‌گذارانی را وادار کند تا میلیون‌ها دلار به جیب او بریزند تا از افشا شدن در امان بمانند؟ یا هر دو؟ او با استفاده از جت خصوصی خود به نام لودیتا اکسپرس که طبق گزارش‌ها مجهز به تختخواب برای رابطه‌های گروهی بود دختران زیر سن قانونی را بین نیویورک و پالم‌بیچ جابه‌جا می‌کرد. در میان هم‌راهان مشهور او نام بیل کلینتون و دونالد ترامپ بارها در فهرست‌های پروازهای دیده می‌شود؛ اگرچه بسیاری از این سوابق ناپدید شده‌اند.

فیلم‌های اپستین همراه با مدارک مفصلی که می‌توانند پرده از انحرافات جنسی و قساوتِ قدرتمندان بردارند در بایگانی اف‌بی‌آی نگهداری می‌شوند. من تردید دارم آن‌طور که پام بوندی، دادستان کل ادعا می‌کند، فهرست مشتریانی وجود داشته باشد. همان‌طور که هیچ پرونده‌ی واحد و منسجمی درباره اپستین وجود ندارد. مدارک جمع‌آوری شده درباره‌ی به‌قدری زیاد است که اگر همه‌شان را در یک اتاق جمع کنید، یحتمل بیشتر فضای دفتر بوندی را اشغال خواهند کرد.

آیا اپستین واقعاً خودکشی کرد؟ بر اساس گزارش رسمی پزشکی قانونی، او در ۱۰ آگوست ۲۰۱۹ در سلول خود در زندان متروپولیتن نیویورک خود را حلق‌آویز کرد. اما آیا واقعاً این اتفاق افتاد یا او به قتل رسید؟ از آن‌جا که دوربین‌های نظارتی سلول او در آن شب کار نمی‌کردند، هیچ‌کس نمی‌داند واقعاً چه اتفاقی افتاد. مایکل بادن، پزشک قانونی که توسط برادر اپستین استخدام شد و خود سابقاً مسئول پزشکی قانونی نیویورک بود و در کالبدشکافی حضور داشت، معتقد است که نشانه‌های موجود در جسد بیشتر نشان‌دهنده قتل است تا خودکشی. پرونده اپستین از این جهت مهم است که افسانه‌ی اختلافات عمیق بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان را نابود می‌کند. دموکرات‌ها هم به اندازه‌ی ترامپ علاقه‌ای به افشای پرونده‌های اپستین نداشتند. همه‌ی آن‌ها عضو یک باشگاه هستند. این پرونده نشان می‌دهد که چگونه دادگاه‌ها و نهادهای اجرای قانون دست به دست هم داده‌اند تا چهره‌های قدرتمندِ مجرم را مصون نگه دارند. این پرونده فساد طبقه‌ی حاکم ما را برملا می‌کند؛ طبقه‌ای که به هیچ‌کس پاسخگو نیست و آزادانه به تجاوز، غارت و شکار ضعیف‌ترین‌ها ادامه می‌دهد. این پرونده سند ننگینِ اربابان الیگارش ماست که حتی ذره‌ای شرم یا احساس گناه ندارند؛ چه چهره‌ای مانند دونالد ترامپ و چه جو بایدن.

 

این طبقه‌ی انگل‌های حاکم در رمان طنزآمیز ساتیریکون، اثر گایوس پترونیوس آربیتر، که در قرن اول میلادی و در دوران حکومت کالیگولا، کلودیوس و نرون نوشته شد، به سخره گرفته شده‌اند. مانندِ ساتیریکون، حلقه‌ی اطرافیان اپستین نیز مملو از شبه‌روشنفکران، دلقک‌های ریاکار، کلاهبرداران، شیادان، جنایت‌کاران خرده‌پا، ثروتمندان سیری‌ناپذیر و منحرفان جنسی بود. اپستین و حلقه نزدیکانش به طور معمول در انحرافات جنسی با ابعاد «پترونیوسی» شرکت می‌کردند. جولی براون، خبرنگار تحقیقی میامی هرالد که گزارش‌های سرسختانه‌اش نقش اصلی در بازگشایی تحقیقات فدرال درباره اپستین و مکسول را ایفا کرد، در کتاب خود به نام “انحراف عدالت: داستان جفری اپستین” مستند کرده است.

 

براون می‌نویسد که در سال ۲۰۱۶ زنی ناشناس با نام مستعار «کیت جانسون» شکایتی مدنی در دادگاه فدرال کالیفرنیا مطرح کرد که مدعی بود زمانی که سیزده سال داشته، در طول چهار ماه (از ژوئن تا سپتامبر ۱۹۹۴) مورد تجاوز ترامپ و اپستین قرار گرفته است.

او در دادخواست خود درباره این تجاوز گفت:

«من با صدای بلند از ترامپ خواهش کردم که متوقف شود.»

او ادامه داد: «ترامپ در پاسخ به التماس‌هایم سیلی محکمی به صورتم کوبید و فریاد زد که هر کاری دلش بخواهد انجام خواهد داد.»

براون ادامه می‌دهد:

 

جانسون ادعا کرد که اپستین او را به یک سری “مهمانی‌های سکس با افراد زیر سن قانونی” در عمارت نیویورک خود دعوت کرد، جایی که با ترامپ ملاقات کرد. جانسون گفت که با وعده‌های پول و فرصت‌های مدلینگ، مجبور شد چندین بار با ترامپ رابطه جنسی داشته باشد، از جمله یک بار با دختر دیگری دوازده ساله به نام “ماری دو”.

 

بر اساس یک شکایت تنظیم شده در ۲۶ آوریل در دادگاه منطقه‌ای مرکزی کالیفرنیا، ترامپ تقاضای سکس دهانی کرد و پس از آن “هر دو کودک را با عصبانیت از خود راند و آن‌ها را به دلیل ‘عملکرد ضعیف’ جنسی مورد سرزنش قرار داد.”

 

پس از آن، وقتی اپستین فهمید ترامپ باکره‌گی جانسون را گرفته، با مشت‌های گره‌کرده به سر او حمله کرد و عصبانی بود که چرا خودش اولین کسی نبوده که با او رابطه داشته. جانسون ادعا کرد هر دو مرد او و خانواده‌اش را در صورت افشای ماجرا تهدید کردند.

 

در حالی که ترامپ در مهمانی‌های گروهی اپستین شرکت نمی‌کرد، اما دوست داشت تماشا کند، معمولاً در حالی که “کیت جانسون” ۱۳ ساله برای او استمنا می‌کرد. به نظر می‌رسد ترامپ توانسته با خریدِ سکوتِ او پرونده را مختومه کند. جانسون از آن زمان ناپدید شده است.

 

در سال ۲۰۰۸، الکس آکوستا، دادستان وقت منطقه جنوبی فلوریدا، توافقنامه‌ای برای اپستین تنظیم کرد که به او، چهار هم‌دست‌اش و سایر “هم‌دستان بالقوه” مصونیت از تمام اتهامات فدرال اعطا می‌کرد. این توافق، تحقیقات اف‌بی‌آی درباره سایر قربانیان و چهره‌های قدرتمند درگیر پرونده را متوقف کرد. ترامپ در اقدامی که بسیاری آن را قدردانی تفسیر کردند، آکوستا را به عنوان وزیر کار منصوب کرد.

بر اساس گفته‌های مایکل وولف، زندگینامه‌نویس ترامپ، او بعد از دستگیری گیسلین مکسول در ژوئیه ۲۰۲۰، به عفو او فکر می‌کرد، زیرا می‌ترسید مکسول جزئیات دوستی چند دهه‌ای او با اپستین را افشا کند. در ژوئیه ۲۰۲۲، مکسول به ۲۰ سال زندان محکوم شد.

ماجرای اپستین، دریچه‌ای است به ورشکستگی اخلاقی، لذت‌گرایی و طمع طبقه‌ی حاکم. این فساد، فراتر از خطوط حزبی است. وجه مشترک میان سیاستمداران دموکرات (مانند بیل کلینتون)، نیکوکاران (مانند بیل گیتس)، طبقه‌ی میلیاردر و دونالد ترامپ است. آن‌ها همگی بخشی از یک طبقه‌اند: طبقه‌ای از درندگان و شیادان. قربانی آن‌ها فقط دختران و زنان نیستند؛ آن‌ها همه‌ی ما را استثمار می‌کنند.

گزارش هجز را این‌جا بخوانید:

https://x.com/ChrisLynnHedges/status/1944190109206949940?t=mDhDm5d8Mrs8-7R3AdiJFw&s=09