در دفاع از گرسنگی دادن به کودکان: گزارش هاآرتص از کنست اسرائیل

“فکر می‌کنم گرسنگی کشیدن کودکان غزه چیز بدی است”. اظهارنظر ظاهراً پیش‌پاافتاده‌ای از سوی یک پزشک اسرائیلی با واکنش تند نمایندگان کنست مواجه شد. یکی از آن‌ها گفت: «مطمئن نیستم وقتی می‌گویید ما می‌خواهیم به هر کودک و هر زن کمک کنیم، واقعاً از طرف ما صحبت می‌کنید.»

کنست اسرائیل برای نخستین‌بار جلسه‌ای در مورد بحران انسانی در نوار غزه برگزار کرد. در جریان این نشست که پنجشنبه گذشته برگزار شد، دکتر شارون شائول از سازمان NATAN، اظهارنظری ظاهراً ساده بیان کرد:

«فکر می‌کنم حتی همه کسانی که دور این میز نشسته‌اند هم نمی‌خواهند کودکی که رنج می‌کشد، نتواند داروی مسکن یا حداقل درمان پزشکی دریافت کند.»

نماینده کنست اسرائیل، آمیت هالوی از حزب لیکود، با عصبانیت صحبت‌های او را قطع کرد و گفت:

«مطمئن نیستم وقتی می‌گوئید ما می‌خواهیم به هر کودک و هر زن کمک کنیم، واقعاً از طرف ما صحبت می‌کنید. امیدوارم خودتان هم پشت این حرف نایستاده باشید. وقتی با گروهی مثل این‌ها می‌جنگیم، تمایزاتی که در یک دنیای عادی وجود دارد، دیگر وجود ندارد.»

شائول عقب‌نشینی نکرد و پاسخ داد:

«امیدوارم شما هم نخواهید که یک کودک ۴ ساله که دستش قطع شده، بدون داروی مسکن رها شود. امیدوارم شما هم آن‌قدر هم‌دلی نشان دهید.»

نماینده کنست، لیمور سون هار-ملخ از حزب صهیونیسم دینی، نتوانست خود را کنترل کند و خطاب به شائول گفت:

«تنها درمانی که اینجا نیاز است، برای خود شماست.»

یکی دیگر از حاضران نیز گفت:

«شما مریض‌ترین پزشکی هستید که تا حالا دیده‌ام.»

این جلسه به ابتکار موشه تور-پاز، نماینده حزب «یش عتید»، در قالب یکی از زیرکمیته‌های کمیته امور خارجی و امنیتی که به دیپلماسی عمومی و روابط خارجی می‌پردازد، برگزار شد. موضوع اصلی بحث، خودِ گرسنگی نبود، بلکه آسیبی بود که این وضعیت می‌تواند از نظر دیپلماتیک و روابط عمومی برای اسرائیل به همراه داشته باشد.

موشه تور-پاز پس از جلسه گفت:

«تا جایی که من می‌دانم، دولت اسرائیل قصد ندارد از گرسنگی به‌عنوان یک ابزار استفاده کند. باور دارم حتی اگر غیرنظامی بی‌گناهی هم وجود نداشته باشد، در اخلاق یهودی که من می‌شناسم، اجازه‌ای برای گرسنه نگه داشتن غیرنظامیان وجود ندارد. و تصور من این است که دولت اسرائیل در مسیر گرسنه نگه داشتن غزه حرکت نمی‌کند.»

اما کسانی که لحن بحث را تعیین کردند، آمیت هالوی و لیمور سون هار-ملخ بودند. برخلاف امید دکتر شائول، بسیاری از حاضران در جلسه واقعاً معتقد بودند که گرسنگی و عذاب کشیدن کودکان غزه نه تنها مشروع است، بلکه حتی مطلوب نیز هست.

شیفره تور آریه، که خود را ساکن منطقه مرزی غزه معرفی کرد، نمایندگان کنست را بابت برگزاری چنین جلسه‌ای سرزنش کرد و فریاد زد:

«برای چه کسی دلتان می‌سوزد؟»

او در ادامه، ادعای نادرست مربوط به «شکافتن شکم زنان باردار» در جریان حمله ۷ اکتبر را تکرار کرد تا نشان دهد که مردم غزه شایسته هیچ‌گونه همدردی نیستند.

یکی دیگر از شرکت‌کنندگان، راشل تویتو بود؛ یکی از بنیان‌گذاران سازمان «تصاو ۹» (Tzav 9)، نهادی که در سال اول جنگ برای مسدود کردن کامیون‌های کمک‌رسان فعالیت می‌کرد و گاه فعالیت‌های آن به حمله به رانندگان و تخریب محموله‌های بشردوستانه منجر می‌شد. تویتو، بازگشت نخستین گروه از گروگان‌ها را به اقدامات تصاو ۹ نسبت داد – با وجود اینکه فعالیت این گروه دو ماه پس از توافق اول در سال ۲۰۲۳ آغاز شد و چندین ماه پیش از توافق دوم در اوایل ۲۰۲۵ پایان یافت.

او گفت:

«ما ایستادگی کردیم و موفق شدیم. هر روز کامیون‌ها را مسدود می‌کردیم، و به لطف همین اقدام، موج اول آزادسازی انجام شد و گروگان‌ها بازگشتند. من سادیست نیستم، اما دشمنم را می‌شناسم. در نهایت اینجا محاصره‌ای بود که به بازگشت گروگان‌ها کمک کرد. این ثابت کرد که موفقیت‌آمیز است. برای من قوانین بین‌المللی یا سازمان ملل اهمیتی ندارد — این تنها ابزار چانه‌زنی جدی است که کار می‌کند.»

تصاو ۹ (Tzav 9) به‌عنوان یک گروه افراطی شناخته می‌شود که توسط دولت بایدن و اتحادیه اروپا تحریم شده است. صفحه این گروه در فیس‌بوک نیز حذف شد. با این حال، در بحث روز گذشته، تصاو ۹ در مرکز اجماع قرار داشت.

حتی یزهار لیفشیتس، اهل نیراح (Nir Oz) و فرزند عُودِد لیفشیتس – که ربوده و سپس کشته شد – و یوخِوِد، که ربوده شد و بعدها آزاد گردید، از راشل تویتو تمجید کرد و گفت:

«من به تو احترام می‌گذارم، چون حداقل کاری کردی، در حالی که آن‌ها (سیاستمداران) فقط حرف می‌زنند.»

لیفشیتس در ادامه گفت:

«اگرچه تقریباً هیچ بی‌گناهی در غزه باقی نمانده، هر انسان بااخلاقی می‌فهمد که گرسنه نگه داشتن کودکان چیزی نیست که بتوانیم به آن افتخار کنیم… یک خط قرمز وجود دارد که باید مطمئن شویم از آن عبور نمی‌کنیم. دیدن مادرانی با کودکان مرده در آغوششان – آیا این چیزی است که گروگان‌های ما را بازمی‌گرداند؟ قدرت ما در عدالت مسیرمان نیز نهفته است.»

برای بیان همین نظر، سون هار-ملخ به‌شدت او را سرزنش کرد و گفت:

«وحشتناک است که اصلاً این را مطرح می‌کنی. وحشتناک، فاجعه‌بار و هولناک است که تو در مورد گرسنگی صحبت می‌کنی وقتی فرزندان ما با چنین وحشی‌گری سلاخی شدند. انتظار نداشتم تو این را بگویی.»

در این جلسه، افرادی نیز تلاش کردند درباره تهدید گرسنگی و رنج کودکان غزه صحبت کنند. آرنون خوری-یافین، آمارگر و اقتصاددانی که مدلی برای محاسبه میزان مواد غذایی در غزه ساخته است، سعی کرد وضعیت را برای نمایندگان توضیح دهد.

آرنون خوری-یافین توضیح داد:

«بر اساس مدل من، ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که ده‌ها هزار نفر اصلاً غذایی برای خوردن ندارند یا کمتر از ۳۰۰ کالری در روز دریافت می‌کنند. حتی اگر به میانگین نگاه کنیم، شاید کمبود کالری کلی نباشد، اما کمبودهایی در مواد مغذی خاص وجود دارد.»

با این حال، او نیز از سوی نماینده کنست، آمیت هالوی، مورد حمله قرار گرفت. هالوی بدون نیاز به هیچ مدل یا محاسبه پیچیده‌ای اعلام کرد:

«در غزه هیچ فرد گرسنه‌ای وجود ندارد – حتی یک کودک هم نیست. مایه شرمساری است که این دروغ را تقویت می‌کنید – هیچ‌کس کمبودی ندارد.»

در جلسه غیرعلنی که پس از آن برگزار شد، ارتش اسرائیل (IDF) داده‌هایی مشابه با یافته‌های خوری-یافین ارائه کرد. ارتش مدعی شد که هنوز غذای کافی در نوار غزه وجود دارد، اگر به‌طور برابر توزیع شود. با این حال، خود ارتش نیز اذعان کرد که «کانون‌های گرسنگی» شکل گرفته‌اند: خانواده‌ها، کودکان و افراد نیازمندی که نمی‌توانند حداقل تغذیه لازم را تأمین کنند.

رون یامین از ستاد سیاسی ائتلاف سازمان‌های چپ‌گرا گفت:

«فکر نمی‌کنم هیچ‌کس در این اتاق تصور کند که در ۱۵ سال آینده با خودمان بگوییم، عالی بود که آن‌ها را گرسنه نگه داشتیم – چه استراتژی هوشمندانه‌ای!»

سون هار-ملخ دوباره نتوانست خود را کنترل کند و فریاد زد:

«هیچ‌کس کسی را گرسنه نگه نمی‌دارد – دیگر دروغ‌های حماس را تکرار نکن!»

اما یامین عقب‌نشینی نکرد و گفت:

«سرنوشت کودکی که غذا نخورده، خانه و خانواده‌اش را از دست داده، دیگر مشخص است. گرسنگی منجر به ناامیدی می‌شود، و ناامیدی به افراط‌گرایی می‌انجامد. من اینجا هستم تا هشدار بدهم – اگر وقتی کودکان را گرسنه می‌کنیم دل‌درد نمی‌گیریم، سال‌ها دچار سردرد خواهیم شد. تجربه گرسنگی روی جسم و روح حک می‌شود و تا سال‌ها با ما خواهد ماند.»

شیفره تور آریه با فریاد به او گفت:

«دل تو شکسته!»

منبع:

https://www.haaretz.com/israel-news/2025-05-10/ty-article/.premium/knesset-debate-reveals-not-everyone-thinks-starving-gazan-children-is-a-bad-thing/00000196-b6ad-dbb0-af9f-bfbf27f10000

این متن را به اشتراک بگذارید:

Check Also

اعتراضات دانشجویان صربستان: نوری درخشان در راه مبارزه‌ برای دموکراسی |ایوانا ننادویچ

آرزوی شخصی من این است که به دانشجویان صربستان نگاه کنیم، از شجاعت آن‌ها در مقاومت، با وجود تهدیدها و پیامدها، الهام بگیریم، از آن‌ها بیاموزیم که چگونه دموکراسی مستقیم را در مجامع عمومی تمرین کنیم، و چگونه جبهه‌ای وسیع از مردم – کشاورزان، معلمان، وکلا، هنرمندان، کهنه‌سربازان، موتورسواران، بازنشستگان… – را حول مطالباتی ساده، مانند "سیستم باید به طور برابر برای همه کار کند"، متحد سازیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *